Szkoła…., to klucz do przyszłości, bez którego nie otworzymy żadnych drzwi….

W tym kontekście dostrzeganie czasu jest cudownym darem dojrzałości i dopiero z perspektywy lat doceniamy to, co dała nam szkoła i pracujący w niej ludzie. Trudno bowiem pozostać obojętnym wobec miejsca, w którym zostawiło się znaczną część życia.

Dostojni goście, Szanowni państwo, drodzy uczniowie,

Korzystając z przywileju gospodarza, pragnę wszystkich raz jeszcze gorąco powitać, podziękować za przyjęcie zaproszenia i uświetnienie swoją obecnością tej wyjątkowej dla nas uroczystości.

20 lat to mało i dużo zarazem – paradoks? Biorąc pod uwagę transformacje oświaty jakie zaszły w tym czasie paradoks wydaję się tylko pozorny. Stojąc dzisiaj przed Państwem nie ukrywam wzruszenia i pewnego zakłopotania, czy w naszych życiorysach wolno nam odnotować sukces i nie mieć co do tego żadnych wątpliwości. Jak powiedział kiedyś wyjątkowej rangi mąż stanu Winston Churchil „Sukces, to umiejętność przechodzenia od porażki do porażki nie tracąc przy tym entuzjazmu…” – przy czym słowo entuzjazm będzie w naszym przypadku z pewnością kluczowe.

Tak to zatem mniej więcej sumuję….

Najpierw była Szkoła Podstawowa nr 10- słynna dycha, im. Jana Kasprowicza. Jedna z największych i najlepszych szkół w Ostrowie i to pod każdym względem, ze wspaniałą dyrektor Panią Łucją Dankiewicz. Dziesiątka liczyła się w mieście województwie i Polsce w wielu dziedzinach. Tak było do czasu reformy edukacji tj. utworzenia gimnazjów w 1999 roku. Dziesiątka funkcjonowała nadal, ale zgodnie z zaleceniami miała zostać wygaszona. Od 1999 do 2003 roku dyrektorem wygaszanej szkoły nr 10 była Pani Halina Herwich Mikołajczak.

Nikt z nas nie wyobrażał sobie, żeby tak duże osiedle jak Wenecja – ze wspaniałymi tradycjami dychy pozostało bez szkoły podstawowej. Dlatego wraz z nauczycielami – wspierani przez rodziców uczniów, nauczycieli, radnego Mariana Herwicha, księdza Andrzeja, utworzyliśmy spółdzielnię oświatową, której mam zaszczyt być prezesem, a której zadaniem było utworzenie i prowadzenie publicznej sześcioletniej szkoły podstawowej.

Jej utworzenie Wymagało mnóstwa pracy i wiedzy, stworzenia dokumentów rejestrujących, regulaminów i dziesiątek innych działań. Nieoceniona okazała się tu wiedza i praca Gosi Judzińskiej. Mogę śmiało powiedzieć, że jako przewodnicząca Rady Nadzorczej spółdzielni stworzyła z zarządem od podstaw wiele dokumentów prawno administracyjnych umożliwiających rozpoczęcie funkcjonowania szkoły.

Po uzyskaniu zgody ówczesnego Prezydenta Ostrowa Pana Mirosława Kruszyńskiego od 1 września 2003 roku Szkoła Podstawowa SO Edukator rozpoczęła działalność. Pierwszym dyrektorem została Pani Grażyna Gregorczyk, a pierwszymi wychowawcami klas I pani Małgorzata Wilk i Zofia Mrozińska. Od 2004 do 2007 dyrektorem szkoły była Pani Grażyna Janiszewska Sipa, a od 1 września 2007 przez 10 lat do 2017 roku Pani Agnieszka Tuczyńska.

Po następnej reformie i likwidacji gimnazjów w 2017 roku objąłem funkcję dyrektora SP Edukator, a Pani A. Tuczyńska i E. Bielewicz Rajska są zastępcami dyrektora. Tyle suche fakty.

Pozwólcie Drodzy Państwo, że kilka słów poświęcę dzisiejszej jubilatce. Należy ona do jednej z największych (620-630 uczniów) i myślę najlepszych szkół w Ostrowie Wielkopolskim. Staramy się ją unowocześniać, ulepszać, wyposażać w nowoczesny sprzęt i pomoce. Mamy wspaniałe osiągnięcia dydaktyczne, sportowe, i artystyczne.

Mamy wspaniałych nauczycieli i równie wspaniałych uczniów i ich rodziców. Wspierają nas Pan Radny Marian Herwich, ks. prałat Andrzej, ale i władze miasta.

Na początku swojego wystąpienia wspomniałem, że kluczowe znaczenie miało dla nas słowo entuzjazm. To entuzjazm nie pozwalał na zwątpienie, czy rezygnację. Cechował i cechuje nas wszystkich, o czym świadczą także wyniki egzaminów ósmoklasisty. To entuzjazm pozwolił stworzyć optymalne warunki kształcenia, stworzenie szkoły przyjaznej, społecznie użytecznej z bogatą ofertą edukacyjną.

Jeden z teoretyków motywacji powiada, że do sukcesu nie ma windy, trzeba wejść po schodach i to entuzjazm pozwolił nam po nich wejść.

Proszę Was wszystkich byśmy pamiętali, że ci, którzy stoją w miejscu zazwyczaj przegrywają, zaś poszukujący jest zawsze zwycięzcą, a naprawdę trudne szczyty można zdobyć tylko razem.

Pragnę wyrazić uznanie dla wysiłku i pracy dyrektorów, nauczycieli i pracowników, którzy tworzyli naszą szkołę. Składam ogromne podziękowania emerytowanym i obecnie pracującym nauczycielom.

Proszę przyjąć moje wystąpienie z wyrozumiałością – jest wiele faktów, których w nim nie uwzględniłem, ale raz jeszcze wszystkim za wszystko dziękuję.

Kończąc, pozostawiam Państwa z myślą Demostenesa MAŁE SZANSE SĄ POCZĄTKIEM WIELKICH OSIĄGNIĘĆ. Z okazji zbliżającego się DEN życzę Państwu, by Wasi wychowankowie mieli zawsze powody do wdzięczności za Waszą dobroć i opiekę, wskazywanie dróg, zakazy i nakazy, ale i cudowne, sentymentalne wspomnienia… Dziękując za uwagę życzę niech dzisiejszy koncert będzie naszą wspólną przyjemnością.

Z wyrazami szacunku

Marek Ewiak